Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

«Ποια ελευθερία αφήνει ο Θεός του Χριστιανισμού;»

ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ:

ΜΕ ΡΩΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩ:

ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ, είπε:  
«Ποια ελευθερία αφήνει ο Θεός του Χριστιανισμού (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει)? Σου λέει σου δίνω την ελευθερία να αμαρτήσεις, αλλά αν αμαρτήσεις θα σε στείλω στη κόλαση. Είναι ""ελευθερία"" αυτό?».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ:

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο όμοιο με αυτόν, σαν την εικόνα του.
Του έδωσε στοιχεία δηλαδή, πλούτο σωστό, ώστε να είναι ευτυχισμένος. Του έδωσε και εντολές (δεν ήταν ζώο ο άνθρωπος, να λειτουργεί μηχανικά από ένστικτο), του έδωσε τις προδιαγραφές, ας πούμε, καλής λειτουργίας του, σαν πλάσμα Θεού, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος αυτός της Δημιουργίας του ανθρώπου.
Δεν τον έκανε όμως ρομπότ.
Μπορούσε ο άνθρωπος να αρνηθεί τα δώρα αυτά του Θεού. Σημείο αναφοράς ήταν η τήρηση μιας μόνο εντολής, αυτής που η παράβασή της, μετά από εισήγηση του Διαβόλου, του προκάλεσε τον σωματικό αρχικά θάνατο.
Από τον οριστικό θάνατο (την κόλαση) του έδωσε την δυνατότητα να σωθεί, με την πίστη μέσα από τη θυσία του Χριστού. Αν πάλι αρνηθεί και αυτή τη δωρεά του Θεού ο άνθρωπος, τότε ο Θεός παρά την Αγάπη του για το πλάσμα του, ΑΔΥΝΑΤΕΙ να κάνει κάτι άλλο, για να τον φέρει στον σκοπό για τον οποίον πλάστηκε.
Ο άνθρωπος από μόνος του έχει επιλέξει να είναι δαίμονας, και η παρέα του Θεού να μην του κάνει, αλλά και να λειτουργεί και σαν αντίθεος!
Η δικαιοσύνη του Θεού λειτουργεί τότε, και.. περάστε, παρακαλώ στην κόλαση, που είχε ετοιμαστεί για τον διάβολο με τον οποίον είσαι τώρα εικόνα και ομοίωση!!!..

ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ:
 
Αθάνατο τον έκανε τον άνθρωπο ο Θεός.
Η παρακοή στο θέλημα Του, και η υπακοή στον Διάβολο, εκεί στον Παράδεισο έφερε τον θάνατο σύμφωνα με την προειδοποίηση του Θεού. Ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό (πνευματικός θάνατος) με την αμαρτία, έφερε και τον σωματικό θάνατο.
Ο Διάβολος όμως δεν κατάφερε να ματαιώσει τελείως το σχέδιο του Θεού, ο οποίος Θεός είχε εναλλακτική λύση και αυτή ήταν η Σωτηρία μας μέσα από τη θυσία του Χριστού και την πίστη μας σε Αυτόν (Ιωάννης 3:16)
Είμαστε ζωντανοί τώρα (ενωμένοι με τον Θεό) όσοι πιστεύουμε στον Χριστό. Για εμάς δεν υπάρχει (μπρρρρ) θανατίλα! Όταν κλείσουμε τα μάτια στον κόσμο τούτο, η ψυχή μας θα φτερουγίσει στην ουράνια βασιλεία, στην αιωνιότητα, και η Δευτέρα Παρουσία όπου θα αποκτήσουμε και άφθαρτο σώμα, θα έρθει ΑΜΕΣΩΣ!..

ΤΟ ΜΕΛΟΣ
Demis Megalos
είπε...
Οχι τόσο γρηγορα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ. ΚΑΙ Για εμάς υπάρχει (μπρρρρ) θανατίλα!
Το λεει και ο Παυλος αυτο. Τρεχοθμε τον αγωνα και στο τερμα υπαρχει το βαθρο του νικητη (ΔΙΚΑΙΩΣΗ) οχι πιο μπρωστα.
Αυτο που λες ειναι πεντικοστιανη θεωρεια που ΔΕΝ (ΔΥΣΤΙΧΩΣ) υπαρχει στη γραφη.
Όταν κλείσουμε τα μάτια στον κόσμο τούτο, η ψυχή μας ΔΕΝ θα φτερουγίσει ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΟ) , και ΣΤΗ Δευτέρα Παρουσία ΘΑ ΕΠΑΝΕΝΩΘΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ θα αποκτήσουμε και άφθαρτο σώμα.

ΝΕΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ:

1. «Οχι τόσο γρηγορα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ. ΚΑΙ Για εμάς υπάρχει (μπρρρρ) θανατίλα!».
1. ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ (ΑΚΟΜΑ), ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ: ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ, ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ, ΤΗ ΒΡΟΜΑ ΤΟΥ ΠΤΩΜΑΤΟΣ!

2. «Το λεει και ο Παυλος αυτο. Τρεχοθμε τον αγωνα και στο τερμα υπαρχει το βαθρο του νικητη (ΔΙΚΑΙΩΣΗ) οχι πιο μπρωστα.».
2. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΖΩΗΣ. ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΕΓΙΝΕ! ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ (ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΕΤΣΙ, ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ. ΣΩΣΤΑ;

3. «Αυτο που λες ειναι πεντικοστιανη θεωρεια που ΔΕΝ (ΔΥΣΤΙΧΩΣ) υπαρχει στη γραφη».
3. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΗ ΘΕΩΡΙΑ; ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ; ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ «ΘΕΩΡΙΑΣ» ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΣΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ;

4. Όταν κλείσουμε τα μάτια στον κόσμο τούτο, η ψυχή μας ΔΕΝ θα φτερουγίσει ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΟ)
4. ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΤΙ (ΑΚΡΙΒΩΣ) ΛΕΕΙ ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΣΑΙ;

5. «και ΣΤΗ Δευτέρα Παρουσία ΘΑ ΕΠΑΝΕΝΩΘΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ θα αποκτήσουμε και άφθαρτο σώμα.»
5. ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΑΤΑΕΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ; ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΙ. ΔΕΝ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ. ΑΜΦΙΒΑΛΕΙΣ;

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

1. ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ
http://ymnoiasmata.blogspot.com/
 
2. Καλόγερος Παΐσιος
http://kalogeropaisios.blogspot.com/
 
3. Λείψανα
http://leipsana.blogspot.com/
 
4. Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
http://p-michalopoulos.blogspot.com/
 
5. Άγιο Φως
http://agiofos.blogspot.com/
 
6. Αγιογραφίες
http://agiograffiti.blogspot.com/
 
7. ΧΑΙΡΕΤΕ
http://xairete.blogspot.com/
 
8. ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
http://islamikathemata.blogspot.com/
 
9. Στολές Δεσποτικές
http://stolesdespotikes.blogspot.com/
 
10. Αγία Γραφή
http://agiografika.blogspot.com/
 
11. Χιουμοριστικά
http://humoristica.blogspot.com/
 
12. ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
http://ecclesiasthemata.blogspot.com/
 
14. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
http://bartholomaios.blogspot.com/
 
15. Ρασοφόροι
http://rasoforoi.blogspot.com/
 
16. Παπική Εκκλησία
http://papismos.blogspot.com/
 
17. Άγιος Κορυδαλλού
http://agios-korydallou.blogspot.com/
 
18. Δεισιδαιμονίες
http://deisidaimonies.blogspot.com/
 
19. Δαρβινισμός
http://darwinismos.blogspot.com/
 
20. Νεο-Ειδωλολάτρες
http://idololatres.blogspot.com/

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

«Και απήλθε ποιήσαι πόλεμον.»!..

1 Καί σημείον μέγα ώφθη εν τώ ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, 2 και εν γαστρί έχουσα και έκραζεν ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν. 3 και ώφθη άλλο σημείον εν τώ ουρανώ, και ιδού δράκων πυρρός μέγας, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού επτά διαδήματα, 4 και η ουρά αυτού σύρει το τρίτον των αστέρων τού ουρανού, και έβαλεν αυτούς εις την γήν. και ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής καταφάγη. 5 και έτεκεν υιόν άρρενα, ός μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά.. και ηρπάσθη το τέκνον αυτής προς τον Θεόν και προς τον θρόνον αυτού. 6 και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από τού Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 7 Καί εγένετο πόλεμος εν τώ ουρανώ.. ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού τού πολεμήσαι μετά τού δράκοντος.. και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8 και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τώ ουρανώ. 9 και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν.
10 και ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τώ ουρανώ λέγουσαν: Άρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία τού Θεού ημών και η εξουσία τού Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτών ενώπιον τού Θεού ημών ημέρας και νυκτός. 11 και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα τού αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου. 12 διά τούτο ευφραίνεσθε ουρανοί και οι εν αυτοίς σκηνούντες.. ουαί την γήν και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει. 13 Καί ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις την γήν, εδίωξε την γυναίκα ήτις έτεκε τον άρρενα. 14 και εδόθησαν τή γυναικί δύο πτέρυγες τού αετού τού μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου τού όφεως. 15 και έβαλεν ο όφις εκ τού στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση. 16 και εβοήθησεν η γη τή γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ τού στόματος αυτού. 17 και ωργίσθη ο δράκων επί τή γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών τού σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς τού Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Νέο blog: Παπική εκκλησία

Νέο blog: Παπική εκκλησία

PAPIKH-EKKLHSIA

Δυστυχώς, από τη στιγμή που, με τη συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, μοιραία ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης κατάντησε νησίδα διαρκώς συρρικνούμενη, η μετατροπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε ένα ιδιότυπο κογκλάβιο αρχιερέων, οι περισσότεροι από τους οποίους χωρίς ποίμνιο, ήταν αναπόφευκτη. Και αναπόφευκτη ήταν πλέον η αναζήτηση στηριγμάτων σε δημόσιες σχέσεις, με το οποιοδήποτε τίμημα. Και επειδή αυτά συμβαίνουν εδώ και μισό αιώνα στο Φανάρι, έχουν γίνει πλέον καθεστώς.

Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

2 ΝΕΑ Blogs+Spots

Bartholomaios
 
Οι προδότες της πίστης μας, οι μασκαρεμένοι σε ορθόδοξους ηγέτες της Εκκλησίας, δεν λένε την αλήθεια στους αιρετικούς (ώστε τους φέρουν στην Ορθοδοξία) αλλά τους κολακεύουν για να έχουν την κοσμική εύνοια και την υποστήριξη τους. Τους αιρετικούς τους αγαπάμε και προσευχόμαστε γι αυτούς. Την πλάνη τους δεν την αποδεχόμαστε, και όποιοι ενώνονται με αυτούς, έτσι όπως παραμένουν πλανεμένοι, δεν έχουν αγάπη Θεού αλλά διαβολική υστεροβουλία!



RasoForoi
 
Ούτε καν τον χαρακτηρισμό του «Καραγκιόζη» δεν αξίζουν! Όταν μάλιστα πέρα από τα ηθικά και οικονομικά σκάνδαλα (πορνεία, σοδομισμός, κλεψιά κ.λπ), έχουμε και το μέγιστο σκάνδαλο της προδοσίας της Ορθόδοξης πίστης μας... ε, τότε οι «φιγούρες» αυτές, αν και αυτοαποκαλούνται «Εκκλησία», μοιάζουν πιο πολύ στον... Χατζιαβάτη και στον Βελιγκέκα. Μοιάζουν με προβατόσχημους λύκους, ή με γερμανοτσολιάδες της πίστης, μεταμφιεσμένους σε... Ποιμένουσα και Διοικούσα, λέει, Εκκλησία!..


Παναγιώτης Μιχαλόπουλος (Επιστολογράφος - Blogger)
Ξάνθου 66 -16777- Ελληνικό.
Τηλέφωνο: 698 2331071

1. XAIRETE
http://xairete.blogspot.com/

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Blogs+Spots

13 blogs

1. YMNOIASMATA

Για τον χριστιανό όμως, και, οι ωδές δεν είναι ανεξάρτητες από το Θεό και την πνευματική του ζωή. Γι αυτό και οι ωδές, τα τραγούδια του χριστιανού, σε οποιοδήποτε γεγονός και εκδήλωση της ζωής του είναι Θεοκεντρικά και Χριστοκεντρικά και πνευματικά. Είναι αυτά που τα ονομάζουμε ωδές πνευματικές.

http://ymnoiasmata.blogspot.com/

2. Kalogeropaisios

Και ποιοι τα λένε αυτά (ότι «πας μη Παΐσιακός, είναι αιρετικός»); Τα λένε κάποιες «ομάδες», λαϊκών κυρίως, ύποπτης προέλευσης (νέοι Βαβύλιδες) που εμφανίστηκαν πρόσφατα και δρουν με τις ευλογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, ομάδες - σφουγγοκωλάριοι της Δεσποτοκρατίας αλλά και υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας στον εκκλησιαστικό χώρο!!!..

http://kalogeropaisios.blogspot.com/

3. LEIPSANA

Είδατε τι ρεζιλίκι έγινε με το μισολιωμένο πτώμα του Βησσαρίωνα. Το πτώμα το οποίο εκμεταλλεύονται παρουσιάζοντάς το σαν άφθαρτο τάχα λείψανο αγίου...

http://leipsana.blogspot.com/

4. MICHALOPOULOS

Το προφίλ μου: Χριστιανός Ορθόδοξος. Παλαίμαχος Κατηχητής - πτυχιούχος Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (δια χειρός Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη). Χειροθετημένος Αναγνώστης (δια χειρός Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη).

http://p-michalopoulos.blogspot.com/

5. AGIOFOS

ΔΕΝ θεωρώ τον Χριστό «θαυματοποιό» του τσίρκου, κατάλληλο να κάνει τέτοια πράγματα, παρόμοια δηλαδή με την ιστορία με το «άγιο φως». Και ελπίζω να είναι απλά τρικ των παπάδων, εκεί. Οπότε εκεί τελειώνει και το «μυστήριο». Διότι θα μπορούσαν να είναι και μαγικά τεχνάσματα... Έχετε ικανούς για τέτοια, τους ανθρώπους του πατριαρχείου; Μάλλον «ΟΧΙ», θα μου πείτε! Οπότε, να λέμε «και δόξα τω Θεώ!», «και μη χειρότερα!» δηλαδή...

http://agiofos.blogspot.com/

6. AgioGraffiti

...το βέβαιο είναι ότι οι μητροπολίτες προσπαθούν ο Χριστός να γίνει εις «τύπον μητροπολίτου». Έτσι, αφού πρώτα φόρεσαν αυτοί στο κεφάλι τους από μια μίτρα (κάποιοι σκωπτικά, το λένε και «σαν καθίκι»), αφού φόρεσαν λοιπόν μια μίτρα για να μοιάσουν στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, άρχισαν μετά να ζωγραφίζουν και τον Χριστό στην ωραία πύλη, με ...αυτοκρατορική στολή και μίτρα!

http://agiograffiti.blogspot.com/

7. XAIRETE

Χαίρετε! Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα! Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης, ώστε να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το: «μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»

http://xairete.blogspot.com/

8. ISLAMIKATHEMATA

Θυμήθηκα και την αναδίπλωση του Βενέδικτου, πρόσφατα, που έσπευσε να διορθώσει προηγούμενες και ελεγκτικές για το Ισλάμ δηλώσεις του, με έναν ύμνο για το... «ειρηνικό Ισλάμ»!.. Βενέδικτος: «Ειρηνικό το Ισλάμ... Το σέβομαι βαθύτατα!»

http://islamikathemata.blogspot.com/

9. StolesDespotikes

Μέχρι και τα 40.000 ευρώ μπορεί να φτάσει το κόστος μιας δεσποτικής στολής...... Ο Σύλλογος Κληρικών Ελλάδας ζητά από τον αρχιεπίσκοπο να δώσει τέλος στα βαριά χρυσοποίκιλτα άμφια των αρχιερέων, κάνοντας λόγο για υπερβολές και συμβολισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με τα διδάγματα της ορθόδοξης εκκλησίας.

http://stolesdespotikes.blogspot.com/

10. AgioGrafika

Από επιπολαιότητα ή εσκεμμένα πολλοί χριστιανοί ταυτίζουν τη δίκαιη κρίση με την κατάκριση, και κατηγορούν όσους κρίνουν και ελέγχουν ασέβειες και σκάνδαλα. Χρησιμοποιούν δε κατά κόρον το «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε». Και δεν σκέπτονται βεβαίως, ότι αυτοί, αντιφάσκοντας προς τους εαυτούς τους κρίνουν και κατακρίνουν. Και ποιους κρίνουν και κατακρίνουν; Όχι τους ασεβείς και τους σκανδαλοποιούς, αλλά εκείνους που έχουν το θάρρος να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τους ασεβείς και σκανδαλοποιούς.

http://agiografika.blogspot.com/

11. Humoristica

Το σατιρίζειν είναι όντως ψυχαγωγικό, προκαλεί ευθυμία, ραπίζει τη σκληρότητα της ψυχής, αναδεικνύει τα κακώς κείμενα με πρόθεση να απαλειφθούν αυτά. Γνωρίζουμε, ιστορικά, ότι είναι ένα όπλο του πολίτη απέναντι στην αυθαιρεσία των εξουσιών και στην αχαλιναγώτητη παραφροσύνη της. Η σάτιρα είναι μια λαϊκή επαναστατική πράξη, η μόνη ίσως δυνατή όταν η σοβαρότητα έχει εκλείψει από τις κοινωνίες, ή όταν επικρατούν σοβαροφανείς τινές, που, όμως, είναι θλιβερά καθεστωτικοί.

http://humoristica.blogspot.com/

12. ECCLESIASTHEMATA

«ΧΩΡΙΣΜΟΝ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ», θα «φωνάζει» πάντα - διαχρονικά ο π. Αυγουστίνος. Το ίδιο και οι αληθινοί χριστιανοί...ΤΩΡΑ ; Τι θα γίνει; Η οργή του Θεού θα εκδηλωθεί με επερχόμενα χειρότερα δεινά για την Εκκλησία αυτή της οποίας έχει ήδη σβήσει η λυχνία; Το τέρας αυτό που λέγεται «Εκκλησία και Πολιτεία» θα ψοφήσει και θα συμπαρασύρει (στον γκρεμό όπου με πάταγο θα πέσει), και, τον Τόπο αυτόν που γεννά τέτοια τέρατα; Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ.

http://ecclesiasthemata.blogspot.com/

13. IERONYMOS-B

http://ieronymosb.blogspot.com/2008/07/blog-post_1394.html
Κάτι παρόμοιο συνέβη και τώρα με τον Ιερώνυμο, ο οποίος επισκέφτηκε την Λεόντειο σχολή (των παπικών) στην οποία ήταν παλιά καθηγητής και συμμετείχε σε παπική λειτουργία εκεί, παίρνονταν έτσι σαν φιλοπαπικός το χρίσμα για την αναρρίχησή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο ίδιος, άλλωστε, έχει στενούς δεσμούς με τον οικουμενιστή Βαρθολομαίο ο οποίος έπαιξε παρασκηνιακά ένα πολύ σκληρό παιχνίδι υπερ αυτού, για να γίνει ο Θηβών αρχιεπίσκοπος!

http://ieronymosb.blogspot.com/

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

«ΧΩΡΙΣΜΟΝ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ»

ΩΣ «ΜΙΣΘΩΤΗ ΠΟΡΝΗ» Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Την ανάγκη του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος, για 8 ουσιώδεις λόγους τόνιζε σε άρθρο του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης, στην «Χριστιανική Σπίθα» του 1952. Σε όρθρο του με τίτλο «ΧΩΡΙΣΜΟ, ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΙ», έγραφε μεταξύ άλλων: « Η εκκλησία, η οποία προς απολαβή εγκόσμιων αγαθών, έκρινε καλόν να συζευχθεί, να ενώσει την τύχη της μετά του θηρίου της Αποκάλυψης, συν τω χρόνω απώλεσε την ελευθερία της, και ηδονικά καθισμένη στη ράχη του θηρίου, κυβερνάται υπ΄ αυτού και περιφέρεται στις οδούς και στις ρύμες του κόσμου ως μισθωτή πόρνη θρησκευτική πόρνη, που εμπορεύεται τον Χριστόν, αναγκασμένη να κερνά τα πλήθη από το χρυσόν ποτήρι όχι τον καθαρό οίνο της Κ. Διαθήκης, αλλά οίνο νοθευμένο, διδάγματα ξένα και αλλότρια προς το γνήσιο πνεύμα του Χριστιανισμού».
Η ανωτέρω εικόνα είναι από την Αποκάλυψη του Ιωάννη:
Κεφ. ιδ΄: 8 και άλλος δεύτερος άγγελος ηκολούθησε λέγων... Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, ή εκ τού οίνου τού θυμού της πορνείας αυτής πεπότικε πάντα τα έθνη
.
Κεφ. ιζ΄ : 3 και απήνεγκέ με εις έρημον εν πνεύματι. και είδον γυναίκα καθημένην επί το θηρίον το κόκκινον, γέμον ονόματα βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα. 4 και η γυνή ήν περιβεβλημένη πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίταις, έχουσα ποτήριον χρυσούν εν τή χειρί αυτής,
γέμον βδελυγμάτων, και τα ακάθαρτα της πορνείας της γής.

«ΧΩΡΙΣΜΟΝ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ», θα «φωνάζει» πάντα - διαχρονικά ο π. Αυγουστίνος. Το ίδιο και οι αληθινοί χριστιανοί. Και δεν κρίνουμε τη φύση της Εκκλησίας την οποία σεβόμαστε όπως εκείνος, και την θεωρούμε θείο και μοναδικό και υπέρτατο καθίδρυμα, που συνεχίζει το σωτήριο έργο του θείου Ιδρυτή της. Κρίνουμε όμως, όπως και εκείνος, την υποχωρητική στάση κάποιων εκπροσώπων της στο ζήτημα των σχέσεων εκκλησίας και πολιτείας, για λόγους προνομίων και απολαυών. Διότι άλλο πράγμα η Εκκλησία ως θεσμός άγιος και άμεμπτος, ως «Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας» και άλλο ο συμβιβασμός κάποιων επισκόπων της.

Οίνος δε, νοθευμένος, διδάγματα ξένα και αλλότρια προς το γνήσιο πνεύμα του Χριστιανισμού, είναι και το Χριστεμπόριο, και ο Νικολαϊτισμός, και ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ.

Επιτρέπεται να κρίνουμε;

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ;

Λόγω επιπολαιότητας, κακής θρησκευτικής αγωγής ή εσκεμμένα πολλοί χριστιανοί ταυτίζουν τη δίκαιη κρίση με την κατάκριση, και κατηγορούν όσους κρίνουν και ελέγχουν ασέβειες και σκάνδαλα, ασεβείς και σκανδαλοποιούς. Χρησιμοποιούν δε κατά κόρον το λόγο του Χριστού «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε» (Ματθ. 7:1).

Και δεν σκέπτονται βεβαίως, ότι αυτοί, οι οποίοι είναι εναντίον του να κρίνει κανείς και να ελέγχει, αντιφάσκοντας προς τους εαυτούς τους κρίνουν και κατακρίνουν. Ναι, κρίνουν και κατακρίνουν! Και ποιους κρίνουν και κατακρίνουν; Όχι τους ασεβείς και τους σκανδαλοποιούς, αλλά εκείνους που έχουν το θάρρος να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τους ασεβείς και σκανδαλοποιούς.

Τέτοιοι άνθρωποι, αν ζούσαν στην εποχή του Ιωάννη του Πρόδρομου, δεν θα κατηγορούσαν τον Ηρώδη για τη σκανδαλώδη ζωή του, αλλά θα κατηγορούσαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, διότι έλεγχε τον Ηρώδη.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg83uIW_yo7qSwWxOXm5bABSsDUq6ZaBiPyDZ6dGS6RFwzm5q829XCeZmt5ploD0mab8Ghyphenhyphenc1uA86HkJaJbq1NppDXUpnRSEP0gPY_olyV41GBzGMeQb7b2Cg0mae93z34Twp05PsJ3Dx4/s240/th_NAIAMHN.jpg

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



H AΓΙΑ ΓΡΑΦΗ κηρύττει ότι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ ο "ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ"
(Α΄Ιωάν.Έ΄20)
'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
"ΚΥΡΙΟΣ ο ΘΕΟΣ" (Αποκ. Α΄ 8)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
"ο ΩΝ επί πάντων ΘΕΟΣ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ εις τους αιώνας"
(Ρωμ.Θ΄5)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
"ο ΩΝ και ο ΗΝ και ο ερχόμενος ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ"
(Αποκ.Α΄8)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
"το Α και το Ω, ο ΠΡΩΤΟΣ και ο ΕΣΧΑΤΟΣ, ΑΡΧΗ και
ΤΕΛΟΣ"
(Αποκ.ΚΒ΄13, Β΄8, Α΄17-18).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
"ο ΖΩΝ" (Αποκ.Α΄17-18)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΑΡΧΗΓΟΣ της ΖΩΗΣ" (Πραξ.Γ΄15)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ και ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ" (Ιωαν.Κ΄28)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΜΟΝΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ" (Ιούδ.4)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΩΝ" (Πράξ.Ι΄36)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΚΤΙΣΤΗΣ ΠΑΝΤΩΝ"
(Κολ.Α΄16, Α΄Κορ.Η΄ 6, Ιωάν.Α3, Εβρ. Α2)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ"
(Α΄Κοριν. Β΄8, Εφεσ. Α΄17, Α΄Πετρ.Δ΄14)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ" (Αποκ.Α΄8, Δ΄ 8, ΙΑ΄17, ΙΕ΄3)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ και η ΖΩΗ" (Ιωάν.ΙΑ΄25)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΑΡΤΟΣ ο ΖΩΝ" (Ιωάν.ΣΤ΄51)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" το ΥΔΩΡ το ΖΩΝ" (Ιωάν.Δ΄10)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΘΕΟΣ που εφανερώθει ΕΝ σαρκί"
(Α΄Τιμ.Γ΄16,Κολ.Β΄9,Β΄Κορ.Ε΄19).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ ΜΑΣ" (Τιτον Β΄13).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο μεθ΄ημών ΘΕΟΣ" (Ματθ.Α΄23).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΘΕΟΣ που ήρθε και μας έσωσε" (Ησαϊα; ΛΕ΄4).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΘΕΟΣ που στη γη εφάνη και με τους ανθρώπους
συναναστράφη"
(Βαρούχ Γ΄38).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΘΕΟΣ που απέστειλε τον άγγελό του (τον Ιωάννη τον
Πρόδρομο) να του ετοιμάσει τον ερχομό του"
(Λουκ.Α΄76, Ζ΄27,Μαλ.Γ΄ 1,Ησα. Μ΄3)

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
" ο ΘΕΟΣ που είδε ο Ησαϊας επι θρόνου δόξης
καθήμενον"
(Ιωάν.ΙΒ΄41,Ησα.ΣΤ΄1-3).

Επίσης κηρύττει ότι
ο Χριστός σαν ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ που είναι, είναι ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ "Ιησούς Χριστός ΧΘΕΣ και ΣΗΜΕΡΟΝ ο ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ " (Εβρ.Γ΄8).

'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ:
ΑΝΑΡΧΟΣ και ΑΙΩΝΙΟΣ, ΔΕΝ έχει ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ "μήτε ΑΡΧΗΝ μήτε ΖΩΗΣ ΤΕΛΟΣ έχων" (Εβρ.ζ΄3).

Με δυο λόγια, η Καινή Διαθήκη κηρύττει ότι
ο Χριστός είναι ΘΕΌΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και όποιος λέει ότι ο Χριστός είναι μόνον άνθρωπος ή μόνον Θεός ΔΙΑΦΩΝΕΙ με την Καινή Διαθήκη και δεν σώζεται.



Επίσης η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ κηρύττει ότι το Aγιον Πνεύμα είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ.

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι "ο Κύριος" (Β΄Κορ.Γ΄17)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι
"ο Θεός" (Πράξ. Ε΄3-4)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι
"ΕΚΕΙΝΟΣ ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ"
(Ιωάν.Δ΄26, ΙΕ΄26, ΙΣΤ΄Ι 3-14)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"διδάσκει και υπενθυμίζει" (Ιωάν.ΙΔ΄26)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"οδηγεί, ακούει, λαλεί" (Πράξ.Κ΄28)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"έχει φρόνημα" (Ρωμ.Η΄5)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"ερευνά τα βάθη του Θεού" (Α΄Κορ.Β΄10)

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"βούλεται" (Α΄Κορ.ΙΒ΄ΙΙ), "αποκαλύπτει"(Λουκ.Β΄26).

Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι:
"παρηγορεί" (Πράξ.Θ΄31), "έχει γνώμη" (Πράξ.ΙΕ΄20).

Το 'γιον Πνεύμα ΔΕΝ είναι δύναμις αλλά ΕΧΕΙ δύναμη καθώς έχει ο Πατήρ και ο Υιός (Ματθ.ΚΒ΄29, Λουκ.Η΄46, Α΄Κορ.Ε΄4).

Η αγία Γραφή κηρύττει ότι ΑΛΛΟ είναι το Aγιον Πνεύμα και ΑΛΛΟ η δύναμις του Θεού.
Διότι λέγει, "Πνεύμα 'γιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι" (Λουκ.Α΄36).
"Πνεύμα 'γιον και δύναμις Υψίστου". ΑΛΛΟ λοιπόν το Aγιον Πνεύμα και ΑΛΛΟ η δύναμις του Υψίστου.

Και πάλιν λέγει, "ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ, εν αγάπη ανυποκρύτω, εν λόγω αληθείας,εν ΔΥΝΑΜΕΙ Θεού" (Β΄Κορ.ΣΤ΄6-7).
'λλο το 'γιον Πνεύμα ΚΑΙ άλλο η δύναμις του Θεού.

Και στα εδάφια (Πράξ.Ι΄38, Α΄Κορ.Β΄4, Α΄Θεσ.Α΄5), το Aγιον Πνεύμα διακρίνεται της δυνάμεως.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: "και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν". (Ιωάν.ΙΔ΄16)
Ένας Παράκλητος ημών είναι ο Ιησούς Χριστός (Α΄Ιωάν.Β΄Ι). Το δε Aγιον Πνεύμα είναι ο άλλος Παράκλητος ημών.

Ολοφάνερον εκ τούτου είναι, ότι το Aγιον Πνεύμα είναι όμοιον προς τον Υιόν.


Επίσης κηρύττει ότι εάν δεν βαπτισθούμε "εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να εισέλθουμε στην βασιλεία του Θεού" (Ματθ.ΚΗ΄19, Ιωάν.Γ΄5).
Εδώ το Aγιον Πνεύμα τίθεται παραλλήλως προς τον Υιόν και τον Πατέρα.

Ως όμοιοι ο Θεός, ο Χριστός και το Πνεύμα χαρακτηρίζονται ομοίως εις τας εξής ιδιαιτέρως χαρακτηριστικές εκφράσεις:
"ο Θεός της δόξης" (Πράξ.ζ΄2), "ο Κύριος της δόξης" (Α΄Κορ.Β΄8), "το Πνεύμα της δόξης" (Α΄Πέτρ.Δ΄14)

Ως όμοιοι φέρουν επίσης τας ομοίας ονομασίας, "Κύριος Θεός"(Ησα.ζ΄ΙΙ), "Κύριος Ιησούς", "Κύριο Χριστός" (Πράξ.Η΄16, Κολ.Γ΄24), "Κύριον Πνεύμα" (Β΄Κορ.Γ΄18).
Το Πνεύμα το Aγιον είναι και αυτό Κύριος ο Θεός.

"Ανανία διατί επλήρωσεν ο σατανάς την καρδίαν σου του ψεύσασθαί σε το Πνεύμα το Aγιον;...ουκ εψεύσω ανθρώποις, αλλά τω Θεώ" (Πράξ.Ε΄3-4).
Το Πνεύμα το Aγιον, εις το οποίο εψεύσθη ο Ανανίας είναι ο Θεός.

Το Δόγμα του Τριαδικού Θεού είναι προνόμιον της Καινής Διαθήκης και όποιος το απορρίπτει, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την σωτηρίαν (Ματθ.ΚΗ΄19).

Τυπολατρία στην Εκκλησία;

ΜΙΑ... ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ( Θρησκευτικά Γυμνασίου)

Ερώτηση:

Παρουσιάζονται και σήμερα φαινόμενα τυπολατρίας στην Εκκλησία; Τι θα έλεγε γι΄ αυτά ο προφήτης Ωσηέ;


Απάντηση:

Τυπολατρία, είναι η υπερβολική προσκόλληση στους τύπους που έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.
Άρα, και σήμερα, όπως και στην εποχή του Ωσηέ, παρουσιάζονται φαινόμενα τυπολατρίας.

Τυπολατρία είναι όταν κάνουμε μία ακανόνιστη κίνηση (σαν να παίζουμε μαντολίνο), αντί να κάνουμε το σημείο του Σταυρού, κανονικά ευλαβικά.

Τυπολατρία είναι το να ποδοπατιόμαστε για να προσκυνήσουμε μια θαυματουργή (;) εικόνα, αντί να προσκυνούμε τιμητικά προς το πρόσωπο που απεικονίζει την κάθε ιερή εικόνα της Εκκλησίας μας.

Τυπολατρία είναι η συνήθεια με τα τάματα. Είναι και ασέβεια αυτό που γίνεται, το να «στολίζεται» δηλαδή η εικόνα (π.χ. της Παναγίας), με χρυσαφικά και διάφορα μπιχλιμπίδια. Το ίδιο τυπολατρία είναι και ο «θρησκευτικός τουρισμός», η εναγώνια τάση μετάβασης των προσκυνητών, πότε εδώ και πότε εκεί νομίζοντας πως έτσι αυτόματα (σαν με μαγικό τρόπο), αγιάζονται.

Τυπολατρία είναι και το να προσκυνάμε τα Δώρα λέει των Μάγων. Τα φερμένα κατά καιρούς από το Άγιο Όρος. Ακόμα και αν είναι αληθινά τα πράγματα αυτά, έχουν συμβολική μόνο σημασία, όπως είχαν και τότε, και δεν είναι αντικείμενα λατρείας.

Τυπολατρία είναι να νομίζουμε ότι ως τυπικά εκκλησιαζόμενοι αγιαστήκαμε κιόλας. Επειδή τυπικά και από συνήθεια λειτουργηθήκαμε. Επειδή στηθήκαμε με τις ώρες και λιβανιστήκαμε και ακούσαμε μακρόσυρτα και ακαταλαβίστικα μουρμουρητά. Και επειδή στο τέλος κοινωνήσαμε χωρίς καμία πνευματική προετοιμασία, και χωρίς να ξέρουμε τι κοινωνούμε...

...ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ, ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕ:

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ, ΟΥΤΕ ΓΝΩΣΗ ΘΕΟΥ.»


Πέμπτη, 11 Σεπτεμβρίου 2008


Τυπολατρία


Τυπολατρία είναι...

...να νομίζουμε ότι ως τυπικά εκκλησιαζόμενοι αγιαστήκαμε κιόλας. ...Επειδή τυπικά και από συνήθεια λειτουργηθήκαμε. Επειδή στηθήκαμε με τις ώρες και λιβανιστήκαμε και ακούσαμε μακρόσυρτα και ακαταλαβίστικα μουρμουρητά.

...Και επειδή στο τέλος κοινωνήσαμε χωρίς καμία πνευματική προετοιμασία, και χωρίς να ξέρουμε τι κοινωνούμε...

http://idololatres.blogspot.com/2008/08/blog-post_5330.html

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ, ΟΣΟΥΣ «ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ» ΠΑΡΕΚΤΡΕΠΟΝΤΑΙ;

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/71/PaulT.jpg
Ερμηνευτικά (Πράξ. 23:1-5)

«ΟΥΚ ΗΔΕΙΝ, ΑΔΕΛΦΟΙ, ΟΤΙ ΕΣΤΙΝ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ»

«ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΟΥ ΟΥΚ ΕΡΕΙΣ ΚΑΚΩΣ»

Ατενίσας δε ο Παύλος τω συνεδρίω είπεν: Άνδρες αδελφοί, εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπελίτευμαι τω Θεώ άχρι ταύτης της ημέρας. Ο δε αρχιερεύς Ανανίας επέταξε τοις παρεστώσιν αυτώ τύπτειν αυτού το στόμα. Τότε ο Παύλος προς αυτόν έφη: Τύπτειν σε μέλλει ο Θεός, τοίχε κεκονιαμένε! Και συ κάθη κρίνων με κατά νόμον, και παρανομών κελεύεις με τύπτασθαι! Οι δε παραστώτες είπον: Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς; Έφη τε ο Παύλος: Ουκ ήδειν, αδελφοί, ότι εστίν αρχιερεύς. Γέγραπται γαρ: Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς».

Στο εδάφιο αυτό περιγράφεται ένα επεισόδιο, το οποίο πολλοί επικαλούνται υπέρ της άποψης, ότι δεν επιτρέπεται να επικρίνει κανείς και να κακολογεί άρχοντες, και μάλιστα αρχιερείς, έστω και αν συμπεριφέρονται κακώς. Αλλά όπως θα δούμε, αυτή η άποψη είναι εσφαλμένη και κακώς χρησιμοποιείται το επεισόδιο αυτό υπέρ αυτής (με τον Παύλο, από τις Πράξεις των απόστολων).

Όταν ο απόστολος Παύλος άρχισε να απολογείται μπροστά στο Ιουδαϊκό συνέδριο, τότε ο αρχιερέας Ανανίας, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας του, διέταξε τους ευρισκόμενους κοντά στον απόστολο να... τον χτυπήσουν στο στόμα τον Παύλο! Και τότε ο απόστολος τον έλεγξε εντονότατα λέγοντας του (του αρχιερέα): «
Τύπτειν σε μέλλει ο Θεός, τοίχε κεκονιαμένε! Και συ κάθη κρίνων με κατά νόμον, και παρανομών κελεύεις με τύπτασθαι!».

Μεταφράζουμε: «
Θα σε χτυπήσει ο Θεός, τοίχε ασβεστωμένε! Ενώ κάθεσαι στη δικαστική έδρα, για να με κρίνεις σύμφωνα με το νόμο, εν τούτοις παρανομείς με το να διατάσεις να με χτυπήσουν!».
Αυτόν τον λόγο τον θεώρησαν ανεπίτρεπτο οι παριστάμενοι, και είπαν στον Παύλο: «
Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς; Έτσι αντιμιλάς στον αρχιερέα;». Tον ελεγκτικό λόγο του αποστόλου προς τον αρχιερέα οι παριστάμενοι τον εξέλαβαν σαν λοιδορία, βρισιά. Ο απόστολος όμως, έχει γράψει στην προς Κορίνθιους επιστολή εναντίον της λοιδορίας. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να λοιδορεί, τώρα και μάλιστα έναν θρησκευτικό άρχοντα του λαού του; Δηλαδή τη στιγμή που ελέγχει τον αρχιερέα σαν παραβάτη του νόμου, είναι δυνατόν να παραβαίνει και αυτός τα ίδια του τα λόγια, τον νόμο του Χριστού περί λοιδορίας; Όχι βέβαια! Όπως θα δούμε, στην πραγματικότητα ο απόστολος δεν λοιδόρησε, δεν έβρισε.
Κάποιοι λένε ότι το «Τύπτειν σε μέλλει ο Θεός» (Θα σε χτυπήσει ο Θεός), είναι κατάρα. Αλλά όπως πολύ σωστά έχει παρατηρηθεί, η φράση δεν είναι κατάρα, διότι η διατύπωσή της δεν είναι σε έγκλιση ευκτική, αλλά οριστική. Δεν εύχεται ο απόστολος να χτυπήσει ο Θεός τον αρχιερέα, αλλά λέει, ότι θα τον χτυπήσει αυτόν τον αρχιερέα ο Θεός. Και πράγματι τον χτύπησε και μάλιστα θανάσιμα. Φονεύθηκε υπό των Σικαρίων κατά τον Ιουδαϊκό πόλεμο...

...Για εμάς, το «
Τύπτειν σε μέλλει ο Θεός» είναι προφητεία του αποστόλου, όπως στο Πράξ. 13:11 ο λόγος του περί τυφλώσεως του Ελύμα δηλαδή του μάγου Βαριησού.
Στη μομφή των παρισταμένων, «Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς;», ο απόστολος απάντησε: «
Δεν το ήξερα αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας». Αυτός ο λόγος του αποστόλου κατά μια ερμηνεία είναι ειρωνεία, κατ' άλλη είναι ψεύδος, και κατ' άλλη ισοδυναμεί προς αίτηση συγνώμης. Όλες αυτές οι ερμηνείες είναι ΛΑΘΟΣ.
 
Ο λόγος του Παύλου, «
Δεν το ήξερα αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας», δεν είναι ειρωνεία, διότι, αν ήταν ειρωνεία, θα προκαλούσε αντίδραση, ενώ τώρα σήμανε τη λήξη του επεισοδίου. Επίσης ο λόγος αυτός δεν ήταν ψέμα. Ο απόστολος ο οποίος συνιστά να μην ψευδόμαστε (Κολ.3:9 -10), και ο οποίος έγραψε πολλές φορές για τον εαυτό του «ου ψεύδομαι» (Ρωμ. 9:1, Β΄ Κορ. 11:31, Γαλ. 1:20, Α΄ Τιμ. 2:7), πώς θα ήταν δυνατόν να ψεύδεται και μάλιστα τόσο επίσημα, μπροστά στο Ιουδαϊκό συνέδριο και την Ρωμαϊκή εξουσία, και την ώρα που βεβαίωνε «Εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τω Θεώ άχρι ταύτης της ημέρας», και υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος προφήτευε την τιμωρία του αρχιερέα;

Η γνώμη, ότι του Ιουδαϊκού συνεδρίου, που συγκλήθηκε εκτάκτως, δεν προήδρευε ο εν ενέργεια αρχιερέας Ανανίας, αλλά προήδρευε ο Ρωμαίος χιλίαρχος Λυσίας, δεν φαίνεται σωστή. Σωστή, φαίνεται η γνώμη, ότι ο Παύλος άκουσε μεν τον λόγο, με τον οποίο δινόταν η διαταγή να τον χτυπήσουν στο στόμα του, αλλά μέσα στην πολυπληθή και θορυβώδη συνέλευση δεν αντιλήφθηκε από ποιον προερχόταν αυτός ο λόγος, νόμισε ότι προερχόταν από κάποιον άλλον από τα μέλη του συνεδρίου των Κρίτων. Άλλωστε λόγω της μακράς απουσίας του από τα Ιεροσόλυμα δεν γνώριζε προσωπικά τον αρχιερέα Ανανία.


Ως προς την εκδοχή, ότι ο λόγος «
Δεν το ήξερα αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας», ισοδυναμεί προς αίτηση συγνώμης, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Ο απόστολος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη για αίτηση συγνώμης, διότι είχε τη συνείδηση, ότι δεν υπέπεσε στο αμάρτημα της λοιδορίας, όπως τον κατηγόρησαν οι παριστάμενοι, δεν παρέβη την παρατηθέμενη εκ της Εξόδου [22:28] εις το τέλος του υπ' όψη εδαφίου εντολή, «
Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς». Η εντολή αυτή σημαίνει να μη κακολογεί άδικα κάποιος τον άρχοντα.

Αλλ' η Γραφή δεν ενδιαφέρεται μόνον για άρχοντες. Γι αυτούς βέβαια ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως, επειδή ως άρχοντες πρέπει να έχουν κύρος ενώπιον του λαού. Ιδιαιτέρως επίσης η Γραφή ενδιαφέρεται για τους γονείς προς τους οποίους τα τέκνα οφείλουν ιδιαίτερο σεβασμό. Εκτός των αρχόντων και των γονέων η Γραφή ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους γενικά. «Μηδέν βλασφημείν», κανένα δηλαδή να μη κακολογούμε, γράφει ο απόστολος Παύλος. Ο δε Κύριος στην επί του Όρους Ομιλία καταδικάζει το να πει κάποιος στον αδελφό του «ρακά», δηλαδή «ανόητε», και «μωρέ», δηλαδή «ηλίθιε». (Ματθ. 5:22)'
 
Αλλ' οι κακοί και προσβλητικοί αυτοί χαρακτηρισμοί καταδικάζονται όταν είναι άδικοι και εμπαθείς, διαφορετικά δεν καταδικάζονται

Ελεγκτικά και ακατάκριτα ο Παύλος τον χαρακτηρισμό «ανόητοι» τον χρησιμοποίησε για τους χριστιανούς της Εκκλησίας της Γαλατίας (Γαλ. 3:1, 3). Και αυτός ο Κύριος τον ίδιο χαρακτηρισμό χρησιμοποίησε για τους δυο μαθητές, οι οποίοι πορεύονταν προς Εμμαούς (Λουκ. 24:25). Επίσης ο Κύριος, στηλιτεύοντας τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, χρησιμοποίησε γι αυτούς τον χαρακτηρισμό «μωροί» (Ματθ. 23:17, 19), καθώς και άλλους επιτιμητικούς χαρακτηρισμούς.  

Οι ίδιοι λοιπόν χαρακρητισμοί άλλοτε είναι κατακριτέοι και άλλοτε ακατακριτοι.

Ειδικά ως προς τους άρχοντες, πολλούς κακούς και δίκαιους χαρακτηρισμούς περιέχει η Γραφή για όσους από αυτούς τους άρχοντες είναι ασεβείς

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το πώς το νεαρό παιδί ο Δανιήλ, του οποίου «ο Θεός εξήγειρε το πνεύμα το άγιον», μίλησε προς τους δυο ανάξιους κριτές του Ισραήλ, οι οποίοι επιβουλεύτηκαν και συκοφάντησαν την αγία Σωσάννα. «Πεπαλαιωμένε ημερών κακών», είπε στον ένα από αυτούς ο Δανιήλ, «άγγελος Θεού& σχίσει σε μέσον». «Σπέρμα Χαναάν και ουκ Ιούδα», είπε στον άλλο, «μένει γαρ άγγελος του Θεού την ρομφαίαν έχων πρίσαι σε μέσον» (Δανιήλ. Σωσάννα, στίχ. 45, 52-59).
Όταν Φαρισαίοι είπαν στον Ιησού, ότι ο βασιλιάς Ηρώδης ήθελε να τον θανατώσει, ο Ιησούς ονόμασε τον Ηρώδη «
αλώπεκα». Ίσως να ισχυριστεί κάποιος, ότι ο Χριστός όταν χαρακτήριζε έτσι τον Ηρώδη, δεν εφάρμοσε τον νόμο, «Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς», διότι έθεσε τον εαυτό του πάνω από τον νόμο ως Θεός. Αλλ' ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι σωστός, αφού ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος έθεσε τον εαυτό του «υπό νόμον» (Γαλ. 4:4) και δήλωσε ότι δεν ήρθε «καταλύσαι τον νόμον& αλλά πληρώσαι» (Ματθ. 5:17). Ο Χριστός εκπλήρωσε το νόμο πλήρως και τελείως. Άλλωστε δε, όχι μόνο ο Χριστός, ο οποίος είναι Θεός, αλλά και άνθρωποι του Θεού χαρακτήρισαν άρχοντες με κακούς μεν, αλλά δίκαιους χαρακτηρισμούς. Ήδη αναφέραμε τον προφήτη Δανιήλ στην περίπτωση των δυο ανάξιων κριτών του Ισραήλ.

Ο χαρακτηρισμός «
τοίχε κεκονιαμένε», με τον οποίο ο Παύλος χαρακτήρισε τον αρχιερέα Ανανία, δεν είναι κατακριτέος, διότι ήταν δίκαιος, επειδή ο Ανανίας ήταν υποκριτής: καθόταν στη δικαστική έδρα και παρίστανε τον νομοταγή, ενώ ήταν άδικος και παρανομούσε. Αυτόν τον ίδιο χαρακτηρισμό χρησιμοποίησε ο Ιησούς για τους υποκριτές γραμματείς και Φαρισαίους: «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τοίχοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας» (Ματθ. 23:27). Άλλωστε ήταν δυνατόν να εκτρέπεται ο απόστολος χαρακτηρίζοντας «τοίχον κεκονιαμένον» και «παρανομούντα» τον Ανανία, τη στιγμή που από έμπνευση του Αγίου πνεύματος προφήτευε την τιμωρία του ανάξιου αρχιερέα;  

Η συμπεριφορά του αποστόλου προς τον άδικο κριτή όχι μόνο δεν είναι αξιοκατάκριτη, διότι είναι δίκαιη, αλλά είναι και αξιέπαινη, διότι δείχνει την παρρησία του αποστόλου. Και εκτός από την παρρησία δείχνει και αξιοπρέπεια. Αν ο Ανανίας είχε αξίωμα, ο Παύλος είχε ανώτερο αξίωμα και δεν έπρεπε να φανεί ευκαταφρόνητος μπροστά στον Ρωμαίο χιλίαρχο και το πλήθος. Το αποστολικό κύρος είχε σημασία μεγαλύτερη από το κύρος παντός άλλου αξιώματος και ο Παύλος υπερασπίστηκε το κύρος του αυτό.
 
Επομένως, ο λόγος του αποστόλου «Δεν το ήξερα αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας», δεν σημαίνει μεταμέλεια και κατά κάποιον τρόπο αίτηση συγνώμης, δεν έχει την έννοια, αυτή που δίνουν στο λόγο αυτό οι ερμηνευτές, ότι δηλαδή, εάν ο απόστολος γνώριζε, ότι αυτός που διέταξε να τον χτυπήσουν στο στόμα είναι αρχιερέας, δεν θα του μιλούσε όπως του μίλησε. Στην μομφή των παριστάμενων «Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς;», ο απόστολος θα μπορούσε να απαντήσει, ότι δεν λοιδορεί αλλά ελέγχει. Μια τέτοια όμως απάντηση θα προκαλούσε την αντίδραση των νοσηρών και φανατικών υποστηρικτών του αρχιερέα και των κολάκων του. Γι αυτό ο Παύλος, έξυπνα συμπεριφερόμενος, όπως στη συνέχεια με την πρόκληση διαμάχης ανάμεσα στους Σαδδουκαίους και τους Φαρισαίους (στίχ. 6-10), πιάστηκε από τη φράση «Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς;», και ειλικρινά και όχι ψεύτικα δήλωσε: «Δεν το ήξερα αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας». Και ενώ ο Παύλος έκανε τη δήλωση αυτή χωρίς την έννοια της μεταμέλειας και της αίτησης συγνώμης, οι υποστηρικτές του αρχιερέα εξέλαβαν αυτήν με την έννοια της μεταμέλειας και της αίτησης συγνώμης. Δεδομένου, βέβαια, ότι ο νόμος έλεγε, «Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς», στη δήλωση του Παύλου οι Ιουδαίοι θα μπορούσαν να αντιτείνουν: Ναι μεν δεν γνώριζες ότι είναι αρχιερέας, γνώριζες όμως ότι είναι άρχοντας, μέλος του συνεδρίου και δικαστής, και γι αυτό δεν έπρεπε να μιλήσεις έτσι προσβλητικά σε αυτόν. Ωστόσο οι Ιουδαίοι, βάζοντας πάνω από όλα τον αρχιερέα, αρκέστηκαν στη δήλωση αυτή του Παύλου, στην οποία έδωσαν την έννοια της μεταμέλειας, και έτσι το επεισόδιο έληξε.

Το τέλος του χωρίου, «Γέγραπται γαρ: Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς», δεν λέγεται από τον Παύλο, όπως νομίζουν οι ερμηνευτές, αλλά από τον συγγραφέα των Πράξεων, από τον Λουκά. Εάν λεγόταν από τον Παύλο, θα είχε την εξής έννοια: Δεν γνώριζα ότι πρόκειται για αρχιερέα. Εάν το γνώριζα, δεν θα μιλούσα προσβλητικά. Διότι είναι γραμμένο, «άρχοντα του λαού σου να μη κακολογήσεις». Αλλ' αυτή η έννοια, σύμφωνα με αυτά που υποστηρίξαμε, δεν είναι ορθή. Διότι αν ήταν, θα εμφάνιζε ο Παύλος τον εαυτό του σαν ένοχο, ο οποίος μεταμελήθηκε χωρίς να είναι ένοχος. Επίσης θα εμφάνιζε τον εαυτό του να ασεβεί σε «άρχοντα» από άγνοια, ενώ το μόνο που δεν γνώριζε ήταν, ότι επρόκειτο για «αρχιερέα» ειδικά, ενώ δεν αγνοούσε ότι επρόκειτο για «άρχοντα» γενικά, για μέλος δηλαδή του δικαστηρίου και για δικαστή.


Το τέλος του χωρίου «Γέγραπται γαρ: Άρχοντα του λαού σου ουκ ερείς κακώς», λέγεται από τον Λούκα με την εξής έννοια: Το επεισόδιο προκλήθηκε, διότι στην Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένη η εντολή, «Άρχοντα του λαού σου να μη κακολογήσεις», οι δε Ιουδαίοι θεώρησαν, ότι ο Παύλος με τον προσβλητικό λόγο του προς τον αρχιερέα Ανανία παρέβη αυτήν την εντολή.

Μεταφράζουμε το χωρίο που εξετάσαμε:

«Ατενίζοντας ο Παύλος στο συνέδριο είπε: "Άντρες αδελφοί, εγώ μέχρι αυτήν την ημέρα έχω πολιτευτεί απέναντι στο Θεό με συνείδηση αγαθή σε όλα". Αλλ' ο αρχιερέας Ανανίας διέταξε τους παρευρισκόμενους κοντά του να χτυπήσουν το στόμα του. Τότε ο Παύλος του είπε: "Θα σε χτυπήσει ο Θεός τοίχε ασβεστωμένε! Ενώ εσύ κάθεσαι στη δικαστική έδρα για να με κρίνεις σύμφωνα με το νόμο, εν τούτοις παράνομα διατάσσεις να χτυπηθώ". Οι παριστάμενοι τότε είπαν: "Τον αρχιερέα του Θεού βρίζεις;". Είπε δε ο Παύλος: "Δεν γνώριζα, αδελφοί, ότι είναι αρχιερέας". Ας σημειωθεί, ότι είναι γραμμένο: "Άρχοντα του λαού σου να μη κακολογήσεις"».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (Περιοδικό "ο Σταυρός")