«Και απήλθε ποιήσαι πόλεμον.»!..

1 Καί σημείον μέγα ώφθη εν τώ ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, 2 και εν γαστρί έχουσα και έκραζεν ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν. 3 και ώφθη άλλο σημείον εν τώ ουρανώ, και ιδού δράκων πυρρός μέγας, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού επτά διαδήματα, 4 και η ουρά αυτού σύρει το τρίτον των αστέρων τού ουρανού, και έβαλεν αυτούς εις την γήν. και ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής καταφάγη. 5 και έτεκεν υιόν άρρενα, ός μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά.. και ηρπάσθη το τέκνον αυτής προς τον Θεόν και προς τον θρόνον αυτού. 6 και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από τού Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 7 Καί εγένετο πόλεμος εν τώ ουρανώ.. ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού τού πολεμήσαι μετά τού δράκοντος.. και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8 και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τώ ουρανώ. 9 και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν.

10 και ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τώ ουρανώ λέγουσαν: Άρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία τού Θεού ημών και η εξουσία τού Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτών ενώπιον τού Θεού ημών ημέρας και νυκτός. 11 και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα τού αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου. 12 διά τούτο ευφραίνεσθε ουρανοί και οι εν αυτοίς σκηνούντες.. ουαί την γήν και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει. 13 Καί ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις την γήν, εδίωξε την γυναίκα ήτις έτεκε τον άρρενα. 14 και εδόθησαν τή γυναικί δύο πτέρυγες τού αετού τού μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου τού όφεως. 15 και έβαλεν ο όφις εκ τού στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση. 16 και εβοήθησεν η γη τή γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ τού στόματος αυτού. 17 και ωργίσθη ο δράκων επί τή γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών τού σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς τού Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.