Λοιπόν τι περιμένουμε; Μόνιμη κατοικία μας είναι ο ουρανός. Δεν πλαστήκαμε για τα επίγεια και μάταια, τα μικρά και ασήμαντα, αλλά για τον ουρανό. Μια απόδειξης ή στάσης του ανθρώπου. Ενώ τα ζώα περπατούν με τα τέσσερα κ' έχουν το κεφάλι προς τα κάτω, ο άνθρωπος στέκει όρθιος κ' έχει το κεφάλι ψηλά. Γιατί; Για να βλέπει τον ουρανό. Ή ωραία αρχαία ελληνική λέξης άνθρωπος σημαίνει αυτόν πού βλέπει προς τα άνω, προς τον ουρανό.
Ρώτησαν κάποτε ένα φιλόσοφο:
-Ποια είναι ή πατρίδα σου;
Όλη μέρα τους κούρασε λέγοντας: -Περιμένετε.
Αυτός ήθελε να νυχτώσει. Όταν βγήκαν τα άστρα, τους έδειξε τον ουρανό και είπε:
-Να ή πατρίδα μου!... Για 'κει είμαστε πλασμένοι. Γι' αυτό ο άνθρωπος έχει τα μάτια του προς τα πάνω, για να βλέπει το μεγαλείο του Θεού και να λέει «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. 18,2).
Άλλ' όταν λέμε ουρανό τι εννοούμε; Ουρανός δεν είναι μόνο αυτός που βλέπουμε. Υπάρχει και «ο ουρανός του ουρανού» (Δευτ. 10,14. Ψαλμ. 67,34' 112,24- Σ. Σειρ. 16,18) ή «οι ουρανοί των ουρανών» (Ψαλμ. 148,4). Ένας ουρανός είναι ο γαλανός φυσικός ουρανός, όπου υπάρχει ο ήλιος, το φεγγάρι, τα άστρα, οι κομήτες, οι γαλαξίες.
Αλλ' αυτός ο ουρανός μια μέρα θα σβήσει. Υπάρχει ένας άλλος ουρανός αθάνατος, με κάλλος απερίγραπτο. Ποιος είναι αυτός; είναι ο πνευματικός ουρανός, ο «τρίτος ουρανός» όπου ανέβηκε ο απόστολος Παύλος (Β' Κορ. 12,2).
Και όπως στον φυσικό ουρανό υπάρχει ήλιος σελήνη άστρα, έτσι στον πνευματικό ουρανό υπάρχει ήλιος άδυτος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, υπάρχει σελήνη - πανσέληνος ή Παναγία μας, υπάρχουν αστέρια λαμπερά οι άγιοι. Εκεί κατευθυνόμεθα, αδελφοί μου.
Αγαπητοί μου!
Ή θεία λειτουργία, πού τελούμε, είναι μία αναπαράστασης όλου του μυστηρίου της θείας οικονομίας. Θυμούμεθα τη γέννηση του Χριστού, την είσοδο του στον κόσμο ως διδασκάλου, το μυστικό δείπνο, τη σταυρική θυσία, την Ανάσταση, τέλος δε -σε κάθε θεία λειτουργία- και την ανάληψη του. Ποια σημεία θυμίζουν την ανάληψη; Όταν, μετά τη μεγάλη είσοδο και το Πιστεύω, ό Ιερεύς βγαίνει και λέει «Άνω σχώμεν τάς καρδίας».
Εκεί εννοεί το εξής. Δεν είναι πια ο Χριστός στον κόσμο, είναι στον ουρανό, λοιπόν κ' εμείς εκεί πρέπει να 'χουμε τις καρδιές μας. Κι όπως όταν έχουμε κάποιον δικό μας στην Αυστραλία ή στην Αμερική τον σκεπτόμεθα μέρα - νύχτα, έτσι και τον ουρανό όπου είναι ό Κύριος μας. «Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. 3,20). Προς το τέλος επίσης της λειτουργίας, μετά τη θεία κοινωνία, ό ιερεύς λέει: «Υψώθητι επί τους ουρανούς, ό Θεός, και επί πάσαν την γην ή δόξα σου» (Ψαλμ. 56,6,12), πού εννοεί πάλι την ανάληψη.
Χρειάζεται απογείωσης. Να υψωθούμε κ' εμείς «με φτερά αετού», να πετάξουμε στον πνευματικό ουρανό, γιατί «θα μας φάει ο κάμπος», όπως λέει ένας ποιητής. Άλλοτε μέσ' στις φτωχικές καλύβες κατοικούσαν τίμιοι άνθρωποι και επίγειοι άγγελοι. Τώρα, μέσα στα πολυτελή μέγαρα κατοικούν άλογα ζώα και μοχθηροί δαίμονες.
Ό χοίρος έχει το κεφάλι προς τα κάτω, αγαπά τα βελανίδια και περιφρονεί τα διαμάντια, όπως είπε ο Χριστός (βλ. Ματθ. 7,6). τι θέλει; Λάσπη και βρώμα. Έτσι κ' εμείς περιφρονούμε τ' ανεκτίμητα λόγια του Κυρίου και σαν το χοίρο κινούμεθα μέσα στο βόρβορο της ηθικής ακαθαρσίας. Και όπως ο χοίρος μόνο μια φορά βλέπει τον ουρανό, όταν ο χασάπης τον αναποδογυρίζει για να τον σφάξει. Έτσι κι ο κτηνάνθρωπος. Όταν έρθει ο αρχάγγελος με τη μάχαιρα του να τον πάρει, τότε για πρώτη φορά υψώνει το νου του και βλέπει ότι πέρα από το μάταιο τούτο κόσμο υπάρχει και άλλη ζωή.
Αδελφοί μου, όσο είστε βέβαιοι ότι υπάρχει αυτός ο κόσμος, τόσο να είστε βέβαιοι ότι υπάρχει ο άλλος κόσμος. Σ' εκείνο τον κόσμο πηγαίνουμε. «Άνω σχώμεν τάς καρδίας.
Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου